peki 1.sorum; bu süreçte destek aldınız mı ? yani çocuğunuza ne zaman söylediniz ya da ne zaman söylenmesi gerekir? çocuğumun en az etkilenmesi için nasıl davranmalıyım? ve siz nasıl şekilde boşandınız?
hmm.. Benim oğlum 16 aylıktı ayrıldığımızda. Yani daha çok küçük olduğu için alıştığı düzen ikimizin yalnız olması, bababasının haftada iki gün bir kaç saat onu dışarı çıkarması şeklinde oldu. Ne zaman söyleyeceksiniz derseniz, ilk fırsatta pedagoga gidip
bu konuda ve babasıyla biraradayken nasıl davranmamız gerektiği konusunda danışacağım. En ufak bir yanlış yapmak istemiyorum çünki çok çok hassas bir konu. Size de bunu tavsiye ederim. Üstelik kız çocukların babaya düşkünlükleri daha fazla oluyor o sebeple
daha da dikkat etmek gerekecektir..
Oğlum 5 aylık olduğundan beri süren bir ayrılık süreci olduğu için gitgide daha az görmeye başladı babasını ve alıştı artık. Kavgalar vs oldu. Çok sakin boşanamadık maalesef. Ama şimdi iyi gidiyor çok şükür. Önemli olan iyi baba olabilmeleri. Onun dışında
hiç bişiyi kişisel algılayıp düşünmemek gerek. Sadece çocuğunuza odaklı olun.
Bizde baba bizim evimize girmez. Bu ev kimin dediğimde "anne, uu" der. (Adı Uğur oğlumun) baba nerde yaşıyo dediğimde "ooda" der eliyle evin dışını göstererek. Eve girip çıkmasını kafa karışıklığı olmaması için istemiyorum ben. Bu da benim düşüncem ve
kararım, herkese göre değişebilir..
Siz ne durumdasınız? Kendi sürecinizden bahsederseniz belki fikir verebiliriz, destek olabiliriz?
4 yılımız bitecek ve bu yıllar içinde eşim 2 kez boşanmayı istedi, ilkinde çöktüm henüz yeni evliydik, diğer boşanmayı istediğinde askerdeydi ve gelmesine 1 ay vardı. o süreçte kızımla tek kaldık. küçük olduğu için pek babasının yokluğunu fark etmedi.
yine çökmüştüm üzülmüştüm. ama 3.boşanmayı geçen şubat ayında kendim istedim. sanırım eşim çok kararlı olduğumu anlayınca deneyelim, umut var benim için dedi ve devam ettik. her şey çok iyi giderken geçen sene ki sebep yine patlak verdi. ve 1 haftalık küslüğün
sonucunda bu sabah boşanma kararı aldı kendisi. ben henüz cevap vermedim bu akşam konuşulacak. kendisi tüm detayları konuşalım dedi. benim için bitti, ucundan çekiştire çekiştire olmuyor maalesef. evin içinde mutsuz huzursuz üzgün bir kadın oldum. kızım da
farkında, niye ağlıyorsun anne diyip sarılıp ağlıyor bana..ben ilçedeyim burda pedagog yok, hiçbirşey yok zaten biraz da bu sebep var.Ankaralıyım Ankaradan geldim sırf eşim için .ama iş yerimi hiç sevemedim her gün mutsuz geldim iş yerime. o da bunu bahane
etti herzaman her tartışmamızda. bunun için tayin isteyeceğim zaten. ne olup ne biteceği bu akşam belli olacak. ben hazırlıklı olmak istiyorum bu sürece o yüzden araştırıyorum.
5 Cevap
Haydi sor sor :))
peki 1.sorum; bu süreçte destek aldınız mı ? yani çocuğunuza ne zaman söylediniz ya da ne zaman söylenmesi gerekir? çocuğumun en az etkilenmesi için nasıl davranmalıyım? ve siz nasıl şekilde boşandınız?
hmm.. Benim oğlum 16 aylıktı ayrıldığımızda. Yani daha çok küçük olduğu için alıştığı düzen ikimizin yalnız olması, bababasının haftada iki gün bir kaç saat onu dışarı çıkarması şeklinde oldu. Ne zaman söyleyeceksiniz derseniz, ilk fırsatta pedagoga gidip bu konuda ve babasıyla biraradayken nasıl davranmamız gerektiği konusunda danışacağım. En ufak bir yanlış yapmak istemiyorum çünki çok çok hassas bir konu. Size de bunu tavsiye ederim. Üstelik kız çocukların babaya düşkünlükleri daha fazla oluyor o sebeple daha da dikkat etmek gerekecektir..
4 yılımız bitecek ve bu yıllar içinde eşim 2 kez boşanmayı istedi, ilkinde çöktüm henüz yeni evliydik, diğer boşanmayı istediğinde askerdeydi ve gelmesine 1 ay vardı. o süreçte kızımla tek kaldık. küçük olduğu için pek babasının yokluğunu fark etmedi. yine çökmüştüm üzülmüştüm. ama 3.boşanmayı geçen şubat ayında kendim istedim. sanırım eşim çok kararlı olduğumu anlayınca deneyelim, umut var benim için dedi ve devam ettik. her şey çok iyi giderken geçen sene ki sebep yine patlak verdi. ve 1 haftalık küslüğün sonucunda bu sabah boşanma kararı aldı kendisi. ben henüz cevap vermedim bu akşam konuşulacak. kendisi tüm detayları konuşalım dedi. benim için bitti, ucundan çekiştire çekiştire olmuyor maalesef. evin içinde mutsuz huzursuz üzgün bir kadın oldum. kızım da farkında, niye ağlıyorsun anne diyip sarılıp ağlıyor bana..ben ilçedeyim burda pedagog yok, hiçbirşey yok zaten biraz da bu sebep var.Ankaralıyım Ankaradan geldim sırf eşim için .ama iş yerimi hiç sevemedim her gün mutsuz geldim iş yerime. o da bunu bahane etti herzaman her tartışmamızda. bunun için tayin isteyeceğim zaten. ne olup ne biteceği bu akşam belli olacak. ben hazırlıklı olmak istiyorum bu sürece o yüzden araştırıyorum.
kesinlikle pedagog ile yardım alın