Kızım yabancılardan çekinmiyor.
Bugün daha evimizin merdivenlerinden inmeden uzaktan bir kadın gülümseyerek kızımı izlemeye ve bizim binadan çıkmamızı beklemeye başladı. Ben özellikle göz teması kurmadım ve kızımın elini arabaya kadar bırakmadım. Sonra kadın
arabaya binmeden bir boşluk buldu ve sanki anneannesiymiş gibi kendine doğru bastırarak sarıldı öptü çocuğu. Şu anda yazarken hala sinirleniyorum. Ben özellikle kalabalık yerlere gitmeden önce tanımadığımız kişiler seni
sevmek öpmek isterse öptürme diye uyarıyorum ama bana aldırmıyor. Dışarıda eğer birisi ona sevgiyle bakıyorsa hemen o beni seviyor diyor ve hiç kendisini sakınmıyor.
Henüz yanında bir büyük olmadan bir yere gitmiyor. Ne yapmalı? Kötü insanlardan bu yaşta ne seviyede bahsetmeli?
Bu soruyu cevapla
7 Cevap
aynı Aden! o kadar çok telkinde bulundum ki, kaç kere konuştum hiç bilmiyorum damla. bir kere kayboldu, sonra biraz korkmaya başladı. halen anlatıyorum. ben ciddi ciddi korkutmuştum çünkü Aden yakın hissettiği insanların elinden tutup giderdi, tanımadığımız ve yanında biz olmadan gördüğün insanlara yaklaşma diye uyarmışlığım var.
benim kizimda 3 yasinda kucuklugunden beri insanlarin gozlerinin icine bakip kendini sevdirmek ister.... kotu olansa kimseden cekinmiyor.tanimadigi kisilere selam veriyor.birgun hastanedeyken kadinin bir tanesi sevdi gidiyordu kadinin elinden tutup gittiiii...etraftaki herkes saskinlikla bakti ve bende dahil. ne yapacagim bilmiyorum. hep uyariyorummm ama beni dinlemiyor..
Damla, sana çare olmam ama örnek olurum diye yazıyorum.
Teşekkür ederim arkadaşlar. Şu ana kadar el tutup gitme girişimi olmadı ama dokundurmasın da istiyorum. Zaten sevecen bir çocuk, takıntı korku da geliştirmek istemiyorum. Akşam biraz anlattım önce itiraz etti, baktım olmuyor başka yerden deneyeyim dedim. İstemiyorum benim kızımı öpmelerini, yabancı onlar, kendi çocuklarını öpsünler dedim. Mülkiyet tarafından girince biraz hak verdi sanırım :) Sen söyle onlara anne ben bilmiyorum söylemeyi dedi. Bir dahakine ben direk söyleyeyim bakalım belki örnek alır, ben de pek söyleyemiyorum aslında onu fark ettim şimdi :)
Damlacim ela da aynen boyle. Ozguveni acisindan yumusak gidiyorduk ama zaten buna ihtiyaci yokmus. Parkta kimi gorse gidiyor konusuyor bize haber vermeden hatta.. Kendine biraz iyi davranan tanimadigi kisilerle hemen samimi oluyor. Yanlis yapiyorum bilmiyorum ama ben artik korkutmaya basladim:(( cok onunu acmamak lazimmis. Her seferinde anlatmak gerek sanirim..
Tamam, akışına bırakmayacağız o zaman, ara ara telkin edilecek, teşekkürler...
Kızım yeni tanıştığı insanlarla sohbet etmeyi sever ama bundan hoşlanmadığımı ve başına kötü işler gelebileceğini anlattım. Çünkü gereksiz -evet bazen çok gereksiz oluyor özellikle bu yaşlarda- bi sosyalliği var. Bebekliğinden beri böyleydi. Temas pek yaşamadık. Bebek arabasını tutuşum, beden dilim, duruşum bile bizden uzak dursunlar şeklindeydi. Kendisine dokundurmaz, kucağa gitmez, öptürmez filan ama dediğim gibi sohbete açıktır. Kendisini, ailesini anlatmayı çok sever. Bu da oldukça tehlikeli bir durum. Parkta arkadaş olduğu çocukla çok fazla sohbet edemiyorsa hemen yanlarında çocuğun annesi varsa, onunla konuşuyor. Uyarıyorum sık sık, dikkat etmeye başladı. Çocukların kaçırıldığını, bir daha bizi göremeyebileceğini, sadece komşularla konuşabileceğini -o da ben yanındaysam filan- söylüyorum. Otelde filan mesela tek başına duşa, dondurma almaya, yemek almaya gitmesi de bizim için çok yorucu oluyor. Sürekli anlatıyoruz, uyarıyoruz. İşine yani hayatına çok müdahale etmek istemiyorum ama mecbur kalıyorum. Sınırları bilmeli.