Merhaba,
Oğluma 10. Aydan itibaren, anneanne ya da babaanne ile beraber bakıcı bakıyor. (İş yeri ve ev mesafemiz fazla olduğu için sabah akşam birisinin daha olması gerekiyordu.)
15 Hazirandan itibaren de yaz okuluna başladı, bakıcımız da 10 günlük izin kullanıyor. Yazokuluna alışması için ilk hafta yarım gün verdim, bakıcımız sabah bıraktı, öğlen aldı. Yemek vb. dışında çok sıkıntı yaratmadı bu süreçte oğlum. Ancak ilk hastalığımızdan dolayı 2 gün okuldan uzak kalıp, haftasonu dahil 4 gün de benimle geçirince bu sabah gitti ancak öğlen babanne aldı çok ağladığı için.
Sizler çocuklarınızı kreş döneminde nasıl ikna ettiniz? Bu süreç çok uzar mı? Fikirlerinize ihtiyacım var, bu küçük kuzucuklara bu yaşta okul yükünü yüklemek bana çok zor geliyor ama bir yandan da hayata bir taraftan tutunmaları ve hazırlanmaları için lazım gibi geliyor.
Bana tecrübe ve fikirlerinizle yardımcı olursanız sevinirim.
Şimdiden teşekkür ederim.
Bu soruyu cevapla
6 Cevap
Merhabalar,
Merakla tecrübeli annelerden cevap bekliyordum, ilginize teşekkür ederim. İnanın aynı şekilde konuşuyorum ben de ama bizimki biraz daha mı inatçı ya da sıkıntı nedir bilmiyorum. Biraz daha bekleyip, olmazsa bir uzmandan yardım alsam iyi olacak. Tekrar teşekkür ederim.
Rica ederim. Bence uzmanlık bir durum yok. Biraz sabır.. Her çocuk farklı sonucta. kimi 1 ayda kimi 2 ayda alışır ama mutlaka alışır azıcık sabır :) görüşmek üzere
Hiç uzmanla görüşmenize gerek yok bence. Alışma süreci çok uzayabiliyor. 1 haftada 10 günde alışan çocuk çok azdır zaten. Bir kısım çocuk da başta çok hevesli oluyor, 1 ay sonra hevesini alınca, iş monotonlaşmaya başlayınca ağlamaya başlıyor. O yüzden oğlumun kreşindeki psikolog yavaş yavaş alışması daha çok tercih ettiğimiz durum derdi. Sabırlı ve kararlı olmaktan başka çözüm yok gibi duruyor. Bizim ağlamalarımız 3 ayı bulmuştu maalesef. Sonrasında çok sevmişti. Dikkatlice gözlemleyin, eğer kreşin tutumunda bir sorun yoksa, çocuğu mutsuz edecek bir durum yoksa ve illaki kreşe başlamasını istiyorsanız kararlı olduktan sonra mutlaka alışır.
Oğlum aslında çok sosyal bir çocuk, arkadaş canlısı, oyun delisi.. ama adı kreş olunca iş değişiyormuş demek. Bizim sıkıntımız ayrıca bana aşırı düşkün olması, çalışıyorum ben yokken de bakıcısı ile iyi vakit geçiriyor ona da çok alıştı. Ama kararlıyım artık onun evden çıkması gerekiyor bence. Dediğiniz gibi bol bol sabır, anlatma ve konuşmayla çözeceğiz bunu sanırım. Bir yandan da kıyamıyorum tabi :)
kızım ilk günden koşa koşa gitti.. tam gün değildi 2 saat gidiyordu.. çok mutlu ve hevesli idi..
sonuç 5 ay sonra -ki aralarda hastalıktan çok gidemedik- bir gün gitmeyeceğim diye ağlamaya başladı.. 15 günlük ikna turundan sonra değil bu sene seneye bile tam gün göndermeme kararı aldım..
çalışmıyorum böyle bir imkanım var tabi çalışsaydım "öğrenilmiş çaresizlik" içinde gitmeye mecbur devam edecekti..
çocuğun seçenekleri ne bu önemli.. anne evde iken okulda olmak zor oluyor.. ama bakıcı mı okul mu ise seçeneği -zaten anne seçeneği yok anne işte bunu biliyor- ve okula daha çabuk alışıyorlar..
okul, öğretmen, çocuğun mizacı, orada karşılaşacağı durumlar, sınıfındakilerle anlaşıp anlaşamaması, anne evde mi işte mi, mecbur olunca susuyor mu yoksa inatçı ve asla kabul etmiyor mu... gibi bi sürü etmen var..
denemeden bilinmiyor.. inşallah iyi şeylerle karşılaşır, gerçekten severek gider.. kolay gelsin..