merhaba... Kaya 32 aylık olacak, son birkaç haftadır uykuya geçmeden önce tuhaf korkular yaşamaya başladı...her gece o kendi yatağında ben de odasındaki diğer yatağa uzanırım, biraz konuşur gülüşürüz bazen masal anlatmamı ister bazen de şarkı söyler uykuya dalarız..hala asansörlü ahşap parmaklıkları olan yatağını kullanıyoruz ; parmaklıklardaki süngeri de duruyor,şimdi uykuya geçmeden önce sünger aralıklarından ahşap parmaklıkları ve arasındaki yerlere bakarak dönüp duruyor yatakta ve "hayalet değil ki o, sadece tornavida"-vida tarzında gördüğü şeylere de tornavida diyor-.. "sadece tornavida, hayalet diye bişey yoktur, sadece cizgifilmlerde olur anne dimi" diyor...ne cevap versem bilemiyorum hemen her gece oluyor bu...korkuyorum demiyor ama aklına bişey gelip ürküyor sanırım ve bu şekilde atlatmaya çalışıyor...evet annecim haklısın, hadi şimdi gözlerimizi kapatalım güzel şeyler düşünelim renkli renkli rüyalar güzel şeyler diye konuyu değiştirip başka masala ya da şarkıya geçiyorum... şimdi de odasında yanan gece lambasının oluşturduğu gölgelere taktı, yatıyor tavana ya da duvarlara bakıp anne bu canavara benziyor, bu neyin gölgesi diyor, bazen de a evet evet bu tavşanın gölgesi anne bu pervanenin gölgesi diyor.. kendi soruyor kendi cevaplıyor...abartıp korkuyorum da diyemiyor ama endişeli olduğunu hissediyorum ve uykuya geçiş süresi uzuyor...
Korkuları yenme yöntemleriniz?
diyeceğim şu dur ki; bu yaşlarda bu tür korkuların başlaması normal diye okumuştum bir yerde ama benzer şeyler yaşayan var mı? nasıl atlatıyorsunuz? bazen ben gece lambasını elime alıp farklı gölgeler yaratmaya ya da elimizle gölge oyunu yapmaya çalışıyorum
birlikte gülüyoruz, şekilleri bişeylere benzetiyoruz falan ama doğru mu yapıyorum bilmiyorum...korkuyu somutlaştırıp defetmek gibi bişey de duymuştum, bu haftasonu da evde onu deneyelim diyorum bulabildiğimiz herşeyde türlü çeşitli canavarlar hayaletler çizelim
komikleştirelim falan.....işe yarar umarım..
bu arada gece uykularında sorun yok, ya da korkuyorum anne yanıma gel ya da ben geleyim diye yanlız kalamama durumu da yok...bazen salondayken loş görünen koridora ve diğer odalara gitmeye çekiniyor, anne gel beraber gidelim bakalım canavar var mı diyor
mesela... ama benden önce koşturarak gidiyor bakıyor anne bak gördün mü o canavar değilmiş,ceketimiş o benim ,canavar diye bişey yoktur diyor...yani korku var bazen kabullenme de var ama genellikle red etme şeklinde...
uzun yazmış olabilirim ama, kusuruma bakmayın...siz bu yaş korkularıyla nasıl başa çıkıyorsunuz? yöntemleriniz var mı?
sevgiler
Ayçin
not: çok tv izlemez, mümkün olduğunca özenli seçmeye çalışıyoruz izleyeceği programları...birkaç kez sevimli hayalet casper ı izlemişliğimiz vardır ama çek seviyor ve gülüyordu, ondan ürktüğünü sanmıyorum ve bakıcısı da bizimle hemfikir ama gözümüzden
bişey mi kaçtı ya da biryerlerden mi duydu kafasında canlandırdı bilmiyorum..
Bu soruyu cevapla
Cevaplamak için Üye ol
12 Cevap
.
http://www.nurturia.com.tr/questions/6bafd60c-c919-4127-914a-a372016109a7/1/2-yas-uyku-oncesi-korkularini-nasil-yendiniz- ; buradaki yanıtlar yardımcı olabilir,,dönem dönem değişen farklı korkular halen olabiliyor bizde,kesinlikle 'korkulacak bir şey yok' demiyorum korktuğu şeyler neyse ışığı acıp görmesini elleyebileceği birşeyse eline alıp evirip çevirmesini sağlamaya calısıyorum
teşekkürler nilşafak...linke ulaşamıyorum ama, sayfa bulunamadı uyarısı veriyor
rica ederim,kendi yazdıgım kısımın kopyalıyorum ''Bizde canavar korkusu vardı korktuğu şeyin aslında var olmadıgına onu inandırmak mümkün olmayınca,bende canavarların varlıgını kabullenmek yolunu sectim,elime büyük bir poşet alıp hepsini içine doldurdum,poşetin ağzını baglayıp çöpe attım(!) ve çöp kamyonu gelip hepsini uzaklara götürdü ,konu kapandı...Zaman içerisinde konuşmalarımızda canavar diye birşeyin olmadıgınada ikna oldu,aksamları ev kapısını balkon pencere vs yerleri onun yanında kapatıyorum kapılar kapanınca kimsenin evimize odamıza giremeyeceğini biliyor gözüyle görmekte çok rahatlattı,sizde sineklerle ilgili bir masal anlatabilirsiniz mesela onların küçük kuşlar olduğun kendisiyle oynamaya geldiklerini falan söyleyebilirsiniz,korktuğu şeyin aslında ne oldugunu bilmek kızınıza güven verir diye düşünüyorum''
"varlığını kabullendirip, birlikte yok etmek" sanırım ben de buna benzer bişeyler düşünmüşüm... çok teşekkürler nilşafak...sevgiler
:)
Mutlaka okumuşsunuzdur ama yine de okumayanlar için
http://blogcuanne.com/2014/10/13/korkacak-bir-sey-var/
http://gununcorbasi.blogspot.com.tr/2011/04/bir-kitap-araysnn-oykusu.html ; (Son paragrafta güzel bir yöntem önerilmiş bence)
http://www.tubitakkitaplari.net/tr/3-6-ya/200-tubitak-kitaplarierken-cocukluk-kitaplii-korkudan-cesarete-korkmuyorum-3-6-ya-9789754035223.html
Ben de aynı fikirdeyim, konuyu değiştirmek, kapatmak veya öyle bir şey yok demek yerine (siz bunları yapıyorsunuz manasında yazmadım tabi ki, genelleme yapıyorum) canavarların, hayaletlerin vs varlığını kabul edip mücadele yöntemleri geliştirmek ve bu yöntemlerin etkili olduğuna inanmasını sağlayıp rahatlatmak akla yatkın geliyor. Blogcuannenin oğlunun ışın kılıcı var mesela, bence canavarlar için çok caydırıcı bir yöntem:)
Mrb nil safagin yazdigi gibi bizede pedegog aynisini soylemisti kabullenmek ve canavarlari posete hapsetmek veatmak :)